Abyss Şarkıları

Gece tekrar geliyor, dünyayı karanlık bir perdeye sarıyor. Kahraman bu sonsuz karanlıkla yüzleşmek için uyanır. Ciğerleri geceleri, ayın sessizce göründüğü unutulmuş bir kuyudaki su gibi doluyor.

Gözlerini kapatsa bile karanlıkta kalır. Hiçbir şey hissetmiyor, kör bir adam gibi içe bakıyor, hiçbir cevap bulamıyor. Etrafında - sadece gece, sessiz ve sonsuz.

Sesler ve gürültüyle dolu hareketli gününde, sevdiklerinin yüzlerinde sadece boşluk görüyor. Ama gece farklı bir gerçekliktir, onu bir yıldız örtüsüyle çevreler ve onu seçilmiş kişi yapar.

Bakışları gecenin gözlerine sabitlenmiş, yıldızlarla dolu. Bu yıldızların parçalandığını görür, ruhunda sadece bir boşluk bırakır. Gece ona hükmediyor, şeffaf ellerin hareketleriyle onu uzaklaştırıyor, onu bir kukla gibi hizmet etmeye zorluyor.

Onunla anlaşılmaz dillerde konuşur, kahraman için anlaşılmaz aynalara yansır. Onu yalnız bırakır ama her zaman ruhunda, uçucu ve gizemlidir.

Gece ona yorgunluk getirir, varlığını kalpten yoksun bir organizma gibi doldurur. Yorgunluğun onu tükettiğini, düşünme ve hissetme yeteneğini çaldığını hissediyor.

Acılarla ve hayal kırıklıklarıyla dolu bir haç taşıyor, umutsuz bir yolda dolaşıyor. Ondan önce her kum tanesinin kendisine tanıdık geldiği bir çöl uzanır. O, yolunda sadece anlamdan yoksun bir boşluk görür.

Anlaşılmaz ve acımasız olan sonsuzluk onun gözlerine yansır. Obviousness'ın sesinin fısıltısını duyar, bu da ruhunu acımasız tahminlerle doldurur.

Kahraman, fedakarlığının işe yaramaz olduğunu fark eder. Ne geceyle kalmak ne de onu terk etmek onu rahatlatacaktır.

01.05.2024

---