جستجو

میکل آنژ بوناروتی - زندگینامه

متولد 6 مارس 1475 در شهر کوچک کاپرس، واقع در منطقه توسکانی، ایتالیا. او بزرگترین فرزند از پنج فرزند خانواده بوناروتی بود و استعداد هنری خود را در کودکی نشان داد. پدرش، لودویکو بوناروتی، یک مقام رسمی بود و با نارضایتی به پسرش، که مشتاق هنر بود، نگاه کرد.

میکل آنژ در سن ۱۳ سالگی به فلورانس فرستاده شد و در آنجا شاگرد بهترین استادان زمان خود شد. Domenico Ghirlandaio مربی او شد و بعدا در کارگاه مجسمه سازی Lorenzo Medici تحصیل کرد. این آغاز یک سفر طولانی و موفق در هنر بود.

میکل آنژ برای آثار مجسمه سازی خود مشهور شد، که بزرگترین در تاریخ هنر محسوب می شوند. آثار اولیه او شامل مجسمه هایی مانند «پیتا» (1498-1499) و «دیوید» (1501-1504) است. «پیتا» در واتیکان ایجاد شد و تصویری از باکره است که بدن عیسی مصلوب را در دست دارد. «دیوید» شماره 5 است. مجسمه 17 متری داوود جوان را نشان می دهد که آماده مبارزه با جالوت است.

با این حال، معروف ترین و چشمگیر ترین اثر میکل آنژ، نقاشی «خلقت آدم» (1512) است که در سقف کلیسای سیستین در واتیکان واقع شده است. این اثر هنری لحظه ای را نشان می دهد که خدا از طریق لمس انگشت زندگی را به آدم منتقل می کند. این نقاشی دیواری به یکی از شناختهشدهترین و تأثیرگذارترین آثار هنری در تاریخ جهان تبدیل شده است.

میکل آنژ نیز در نقاشی دخیل بود، اگر چه او خود را در درجه اول یک مجسمه ساز در نظر گرفت. آثار نقاشی او شامل مجموعهای از نقاشیهای دیواری تمثیلی مانند «سودا» در کلیسای سیستین و «شام آخر» در کتابخانه صومعه سانتا ماریا دلا گراسیا در میلان است. «قضاوت» صحنه های روز قیامت را نشان می دهد و در اندازه های چشمگیر ایجاد شده است.

میکل آنژ همچنین تأثیر قابل توجهی بر معماری داشت. آثار او شامل طراحی سنت پیتر در واتیکان و کمک به ساخت نمای کاخ Veccio در فلورانس است. طرح ها و ایده های معماری او الهام بخش معماران و محققان تا به امروز است.