Фёдор Достоевский - Тарҷумаи ҳол
Михайлович Достоевский (1821-1881) номест, ки бо романҳои бузург, инъикоси фалсафӣ ва аломатҳои мураккаби инсонӣ алоқаманд аст. Асарҳои ӯ, аз қабили "Ҷиноят ва ҷазо", "Идиот" ва "Бародарон Карамазов", шоҳкориҳои абадии адабиёти ҷаҳонӣ боқӣ мондаанд. Дар ин зиндагинома мо ҳаёт ва фаъолияти Достоевский, таъсири ӯро ба адабиёт ва эътиқоди фалсафӣ меомӯзем.Федор 11 ноябри соли 1821 дар Маскав, дар оилаи духтури тиббӣ Михаил ва занаш Мария таваллуд шудааст. Вай дуввумин ҳафт фарзанди оила буд ва дар фазои гуфтугӯи зеҳнӣ ва манфиатҳои фарҳангӣ ба воя расидааст.
Соли 1837 ба Мактаби муҳандисии Санкт-Петербург дохил шуд ва дар он ҷо ба омӯзиши муҳандисӣ шурӯъ кард. Аммо, ишқи ҳақиқии ӯ адабиёт буд ва ӯ дар хондан ва навиштан фаъол буд. Ин давраи ҳаёти ӯ ба асарҳои ояндаи ӯ таъсир расонд, ки дар он мавзӯъҳои дилеммаҳои ахлоқӣ ва фалсафӣ аксар вақт мавриди баррасӣ қарор мегиранд.
Дар соли 1846, ӯ романи дебютии худ "Одамони камбизоат" -ро нашр кард, ки диққати мунаққидони адабиёт ва ҷомеаро ба худ ҷалб кард. Вале бо нашри романи "Ҷиноят ва ҷазо" (1866), ки яке аз асарҳои таъсиргузор дар таърихи адабиёти рус ва ҷаҳон гардид, барояш муваффақияти воқеӣ ба даст омад. Ин роман дар бораи Родион Расколников, донишҷӯи ҷавон, ки ҷиноят содир кардааст, солҳои тӯлонӣ дар паи виҷдон ва масъалаҳои ахлоқии худ рамзи генияи адабӣ гардид.
Романҳои навбатии Достоевский, аз қабили "Идиот" (1869) ва "Бародарон Карамазов" (1880) низ ба таври васеъ эътироф карда шуданд ва хонандагонро бо психологияи мураккаби худ ва дилеммаҳои амиқи ахлоқӣ лаззат мебаранд.
Яке аз хусусиятҳои муҳими эҷодиёти ӯ омӯзиши фалсафӣ ва маънавии ӯ буд. Вай ҷонибдори масеҳияти православӣ буд ва дар асарҳояш аксар вақт масъалаҳои имон, некӣ ва бадӣ, ахлоқ ва сарнавишти инсонро таҳқиқ мекард.
Жанрҳои муаллиф
Дилҳоро тасхир мекунад
Нарх: 12.53 TJS
Нарх: 12.31 TJS
Нарх: 2.51 TJS
Нарх: 4.40 TJS
Нарх: 9.80 TJS
Нарх: 7.54 TJS
Ҳунармандони театр ва кино