Korespondencja książkowa

Księga korespondencji jest dziełem literackim opartym na listach. Format ten znany jest jako gatunek epistolarny i ma szczególne miejsce w historii literatury. Korespondencja pozwala czytelnikowi „podsłuchiwać” ożywioną rozmowę, poznawać myśli i uczucia autora w ich naturalnej formie, bez literackiego przetwarzania charakterystycznego dla powieści fikcyjnych.

Historycznie książki korespondencyjne ukazały się w starożytności, ale stały się szczególnie popularne w XVIII-XIX wieku. W tym okresie listy były postrzegane nie tylko jako środek komunikacji, ale także jako odbicie epoki. Wielu pisarzy i poetów pozostawiło po sobie kolekcje listów, które dziś uważane są za najcenniejsze dokumenty kultury.

Cechy gatunku:

• Realizm i szczerość: listy przekazują osobiste emocje i szczegóły codziennego życia.
• Dialog: czytelnik zdaje się być obecny podczas wymiany myśli między znakami.
• Wartość historyczna: korespondencja pozwala zrozumieć obyczaje, zwyczaje i światopogląd swojego czasu.

Przykłady znanych książek korespondencyjnych to kolekcje listów Leo Tołstoja, Alexandra Puszkina, Anny Akhmatovej. Ponadto, istnieją powieści fikcyjne w listach, takich jak cierpienie Goethego młodego Werthera lub niebezpieczne liaizony Laclosa.

Współczesna literatura zmienia się również w rodzaj korespondencji - dziś mogą to być nie tylko litery, ale także korespondencja elektroniczna, pamiętniki czy czaty zamienione w formę literacką.

Księga korespondencji jest cenna, ponieważ pozwala usłyszeć głos osoby bezpośrednio, bez pośredników, przy zachowaniu jej szczerości i wyjątkowości.

Znajdź: Korespondencja książkowa