W pistolecie pełnia księżyca

Na brzegu wyspy, z piaskiem, który wydawał się przechowywać ciepło słońca, leżała. Jej spojrzenie jest stałe w niekończącej się przestrzeni morza, gdzie fale rozbiły się na brzegu z rytmicznym szeptem. Pokazał jej to miejsce. Wyspa była mała, zagubiona, nie oznaczona na mapach, ale dla marynarzy stanowiła poważne zagrożenie ze względu na ukryte podwodne skały, które strasznie zniszczyły wiele statków. Dlatego nie jest zaskakujące, że często tu odwiedzał. Jednak wraz z rozwojem technologii jego wizyty stawały się coraz mniejsze. Jednak szczególnie nie lubił morza, zbyt często go to omijało. Spędziła tu dużo więcej czasu; Rzadko odwiedzała morze.

Morze, z jego wiecznego surfingu i ebb, pomógł jej uspokoić. A teraz potrzebowała go szczególnie źle. To, co się stało, wciąż było z nią jak z cieniem i próbowała wyzdrowieć. Strach błyszczał jej w oczach. Może ta walka ją zniszczyła? A jeśli tak, to może teraz będzie tak jałowa jak Ono? Odniósł szkodę w podobnych okolicznościach. Ale odparła te myśli, bojąc się o tym myśleć.

A potem, w jej myślach, pojawiła się myśl o ludziach i ich zło. Oni, jak myśliwi, przerwali życie innych, jak sieć, krótka i zanikająca. I jak okrutnie wylali swoje oburzenie na tych, którzy wytrwali przez długi czas. To było naprawdę przerażające.

Ale co teraz zrobić z Dashą? Po tym, co zobaczyła, ledwo chciała spróbować czegoś takiego. Nie była już skłonna się zgodzić, a teraz jej wątpliwości tylko się nasiliły. I jak ją przekonać? Jej propozycja była niezwykła, nawet dla nich. Gdyby do tego doszło, byłoby łatwiej. Niedawno wyraziła chęć podróżowania, ale tylko nie miała okazji. Nie rozumiałem, że nikt nie podróżuje tak samo jak ona. Muszę jej powiedzieć.

Cicho i nieuchronnie, jak zawsze, Ono podszedł, siedząc na piasku obok niej, przytulił ją czule. Jego miłość do morza była ogromna, zwłaszcza po jego pustej planecie. Na morzu znalazł coś, co zanurzyło go w stanie transu. Może siedzieć godzinami patrząc w dal. Ale obowiązki nie pozwoliły zbyt długo trwać.

Delikatnie uderzyła pięknymi palcami. Jego czułość była czymś niesamowitym, co doceniała. „Wszystko w porządku?” Ono pytany, jego głos melodyjny i delikatny jak zawsze. „Jak dotąd tak” - odpowiedziała. „Mam nadzieję”, Ono kontynuował. Nie rozumiem, czego się boisz. Nie da się mnie zabić. „Nie chodzi o to”, opowieść

Zrobiła to. „Miejmy dziecko”, Ono zasugerował nagle. "Chłopcze. Czuję się taka samotna. Prawie zawsze wychodzisz. Będę kochał dziecko, zajmę się nim. „Nie kochasz nas już?” 'she zapytał. "dlaczego nie? Ja też cię kocham. „Ale mniej niż wcześniej?” "Nie, oczywiście, że nie. Po prostu za tobą tęsknię. Mam tyle niewykorzystanej czułości. "Dlaczego chłopiec? Nie pokochasz kolejnego seksu?" "Oczywiście, że tak. Wiem, że potrzebujesz chłopca. "Przepraszam, nie zdecydowałem, jaka będzie płeć mojego dziecka. „Ok, zdecyduj”

Dlaczego pytała? Nadal bało się, że nie będą chcieli dziecka ze względu na jego częściową niepłodność. Ale co z miłością? Czy można zostawić tę, którą kochasz? To było jak anioł wygładzający ostre zakręty między nimi. Nie mogła jednak nie zauważyć, że Ono coraz częściej zaczęło ich pobudzać. To było straszne. „Jakiś dziwny surfing dzisiaj” - zauważył Ono. „Zastanawiam się dlaczego?” „Pełnia księżyca” - odpowiedziała. "Księżyc wpływa na ebb i przepływ, przyciąga wodę do siebie. A także wpływa na surfing, po prostu nie jest tak zauważalny. A pełnia księżyca wpływa na dziwne osoby. Dlatego ludzie myślą, że w tym czasie siły zła rosną. Chociaż moim zdaniem ludzie są główną siłą zła. "Przytulili się ponownie, siedzieli na piasku i słuchali szeptów morza.

Każda fala, kolejno, wydawała się nosić ze sobą mądrość wieków i tajemnicze tajemnice, które ciągnęły ich do tego odosobnionego miejsca raz po raz. W tym momencie oboje czuli szczególną bliskość, jakby cały świat zamarzł w ich ramionach, a morze było tylko świadectwem ich nieodpartego związku.

Ale nawet w tej idylli myślenie o ostrych zakątkach ich związku nie pozostawiło jej. Myślała o jego propozycji posiadania dziecka. Chłopiec. Ta propozycja wydawała się nieoczekiwana i zbyt pochopna. Nie była pewna, czy jest gotowa na macierzyństwo, zwłaszcza w takich warunkach, kiedy ich życie było tak niepewne i niepewne. Ale co więcej, martwiła się, że Ono oferuje to bez jej zgody, jakby podejmowała decyzje za obydwa.

Los dziecka nie powinien być prostym przedmiotem negocjacji w ich związku. Czuła, że oboje muszą bardziej dokładnie o tym dyskutować, rozważać wszystkie konsekwencje i wspólnie decydować, szanując wzajemne uczucia i pragnienia.

Trzymała go trochę mocniej, jakby mógł chronić przed wszelkimi niepewnościami i niebezpieczeństwami, które mogłyby na nich czekać. Ale w tym momencie zdała sobie sprawę, że zagrożenia są nie tylko zewnętrzne. Wewnętrzne bitwy i wątpliwości mogą być najbardziej druzgocące.

Ale razem, pod światłem księżyca, byli silni. Były połączone czymś głębszym niż tylko uczucia. Byli związani razem niewidzialnymi nitkami rapportu i empatii, które czyniły ich nierozerwalnymi. I w tej niewidzialnej sieci, w ich uścisku, mogli znaleźć komfort i nadzieję na przyszłość.

Siedzieli cicho, ciesząc się chwilą, która wydawała się zatrzymać w czasie, i wiedzieli, że, wbrew wszelkim szansom, mogą pokonać je razem. I pod światłem księżyca, pozostali tam, obejmując jak silne skały, które opierały się niekończącym się falom czasu.

Światło księżyca grało na ich twarzach, jakby dawało im czułość i spokój w tym momencie próby. Ich serca biją w jedność, tworząc melodię miłosną, która brzmiała głośniej niż jakikolwiek hałas morza.

Zdecydowała, że muszą porozmawiać o wszystkim, co im przeszkadza. Przedyskutuj, jakie plany planują na przyszłość, jak widzą siebie na tym świecie i jakie wartości są dla nich ważne. W końcu byli nie tylko ukochani, ale także przyjaciele, sojusznicy, gotowi wspierać się nawzajem w każdej sytuacji.

Zwróciła się do niego, jej oczy spotkały go, a oni zrozumieli siebie bez słów. Ich połączenie było głębsze niż zwykłe gadanie i przytulanie. Czuli się nawzajem na poziomie duszy, gdzie nie było miejsca na kłamstwa i zdradę.

A potem, pod światłem księżyca, zaczęli gadać. Mówią o swoich lękach i nadziejach, o tym, co są gotowi zaakceptować od siebie nawzajem, oraz o tym, jak wspólnie widzą swoją przyszłość. Ich rozmowa była szczera i szczera, jakby każde słowo przybliżało ich do wzajemnego zrozumienia.

Zdali sobie sprawę, że przyszłość może być niepewna i pełna wyzwań, ale są gotowi razem przez to przechodzić. Ich miłość była ich siłą i wiedzieli, że mogą pokonać wszystkie przeszkody, gdyby byli razem.

Pod światłem księżyca, przytulili się ponownie, jakby potwierdzając swoją decyzję bycia razem, mimo wszystko. Ich serca biły w jedności, w tym momencie wiedzieli, że ich miłość będzie ich gwiazdą przewodnią w tym burzliwym morzu życia.

Ich uścisk był jak schronienie przed burzami i złą pogodą, które mogły poczekać na nich na drodze. Pod światłem księżyca czuli się niezwyciężeni, gotowi do walki z wszelkimi przeszkodami, które mieli pokonać.

Z każdą chwilą spędzoną razem zacieśniali więź, jak kamień wystawiony na przypływ morza, który z czasem staje się silniejszy. Ich miłość była jak wieczny płomień, niezniszczalny i świecący w ciemności.

Postanowili, że mogą wspólnie podjąć decyzję o dziecku, po dokładnej dyskusji i uwzględnieniu wzajemnych opinii. Ich siła była w ich wzajemności, w ich zdolności do wspierania i inspirowania się nawzajem, nawet w najtrudniejszych czasach.

Pod światłem księżyca obiecali sobie, że bez względu na to, co przyniesie przyszłość, będą gotowi pokonać wszystkie przeszkody, które muszą pokonać. Ich miłość była ich twierdzą i wiedzieli, że razem mogą przejść wszystkie próby, z którymi będą musieli się zmierzyć.

29.04.2024

---