Табу

Постмодернистік әдебиет және метафикация

Постмодернистік әдебиет пен метафикция бірегей жанр болып табылады, онда мәтін зерттеу объектісіне айналады, ал метатекстуалдық тәсілдер әдеби шығарманы қабылдау мен түсінудің жаңа өлшемдерін ашады.

Постмодернизм мен метафикцияның негізгі ерекшелігі мәтіннің пішіні мен құрылымы бар ойын болып табылады. Бұл жанрдың авторлары өздерінің идеялары мен әдеби процеске көзқарасын көрсету үшін аллюзия, дәйексөз, парадокс және өзін-өзі ирония сияқты метатексті тәсілдерді жиі қолданады.

Постмодернистік әдебиет пен метафикцияның бір мысалы - Умберто Эконың «Роза есімі» романы. Бұл шығармада автор роман-табышмак тұжырымдамасымен ойнайды, онда әрбір тарау табышмақтың жаңа қабатын білдіреді, оны ашу керек. Эко орта ғасыр әлемінің күрделі және көп өлшемді бейнесін жасау үшін метатекстуалды тәсілдерді пайдаланып, оқырмандарда әдебиет пен шындықтың табиғаты туралы терең ойларды тудырды.

Тағы бір мысал - Хуан Карлос Онеттидің «Палач» романы. Бұл шығармада автор шынайы және ойдан шығарылған ұғыммен ойнап, кейіпкерлер мен автор арасындағы шекаралар өшірілетін көпжоспарлы тарих жасайды. Онетти мәтінді қабылдау мен түсінудің жаңа өлшемдерін аша отырып, оқырмандарда шындыққа жанаспайтын және белгісіздік сезімін тудыру үшін метатекстуалды тәсілдерді пайдаланған.

Осылайша, постмодернистік әдебиет пен метафикция бірегей жанр болып табылады, онда мәтін зерттеу объектісіне айналады, ал метатекстуалдық тәсілдер әдеби шығарманы қабылдау мен түсінудің жаңа өлшемдерін ашады. Бұл шығармалар оқырмандарда әдебиет пен шындықтың табиғаты туралы терең ойлар тудырып, мәтін мен әлем арасындағы күрделі өзара байланысты ашады.