Shayton bilan oʻyin

Shamol avj olgan osmonoʻpar binoning tomida kuz sovuq qanotlarini ochdi. Sovuq quchoqchadan chiqib ketish uchun, men pastga qarab, cheksiz pastga qarayman. Chumolixo’r kabi, hayot o’z yo’nalishini davom ettirayotgandek tuyuladi. Lekin bu menga ahamiyatsiz tuyuladi. Mening oxirgi oʻyin - kulgim, bu shov - shuvni kuzatishim deyarli tugadi.

Orqamdagi eshikning qichqirig’i orqamga o’girildi. U tomga chiqdi - g’alati, ozg’in, qayg’u va charchoqqa to’lgan yuzli yigit. Uning sochlari ko’tarilib, hidini tasvirlab bo’lmaydi. Oʻshanda u ham men kabi pastga qarab, yuqoriga qarab turardi.

«Mendan nima istaysan?» - dedi u. "Tushunmayapman! Nega menga shunday qilyapsan?" dedi

Men uning yoniga uchib keldim va uning qulog’iga pichirladim: «O’zing yo’lingni tanlading».

"Sen yolgʻon gapiryapsan! Sen: «Bu mening maqsadim», deding - deb javob berdi yigit.

«Sen ham uni qabul qilding», - deb javob berdim.

"Lekin men xohlamayman! Endi qila olmayman" Yigit tiz cho’kib, joyini fojiali ko’z yoshlar bilan to’ldirdi. «Nega sen mening hayotimda paydo boʻlding?!»

Men jilmayib, uning yelkasidan quchoqladim. "Sen meni chaqirding. Sen hayotingni yaxshilashni soʻrading va men sening chaqirigʻingni eshitdim"

"Sen shaytonsan! Sen mening jonimni oʻgʻirlamoqchi boʻlasan", dedi - deb baqirdi yigit.

«Ah, sen meni tushunding», - deb xafa boʻldim. "Lekin menga sening joning kerak. Men sizga shartnoma taklif qilaman"

«Nima istaysan?» - deb soʻradi yigit.

"Shuhrat! Men daho deb tan olinishimni istayman" - deb qichqirdi.

"Adolatli. Bas, esla, jinlar tirikligida tan olinmaydi", deb ogohlantirdim.

Yigit qatʼiyat bilan yonib ketdi. "Ha! Siz haqsiz! Barcha daholar erta oʻladi! Men hamma tushunishini istayman" - dedi u.

Yigit taklifimni qabul qilgach, ertaga gazetalarda uning o’limi haqida xabar bo’lishini bilib, pastga uchib ketdim. U tan olishga intilayotganda, men keyingi qurbonlikni qidiraman.

Xo’rsinib, men pastga uchayotgan yigitga qarab, uning orqasidan ergashaman. Ertaga uning ismi gazeta sarlavhalarini to’ldiradi. Ammo bu sodir bo’lishidan oldin, men ba’zi tayyorgarlik ko’rishim kerak.

Chodirda shamol toʻxtaguncha va aholining koʻpchiligi oʻz xonadonlarini tark etguncha, men zinapoyadan tushaman va yigitning xonadoniga kiraman. Eshikni ochayotganimda, meni tumshugʻimni siqib chiqaradigan xushboʻy hid kutib oladi. Lekin men bunga e’tibor bermayman va meni bu erga olib kelgan stolga boraman.

Oziq - ovqat qoldiqlarini ehtiyotkorlik bilan orqaga surib, oʻrgimchak va mogʻordan qochib, qoʻlyozma daftarni ochaman. Sahifalarni ko’rib, men yigitning so’zlarida ishtiyoq va iste’dodni sezaman. U rassom bo’lishni orzu qilgan, ammo uning iste’dodi cheksiz intilishlar orasida yo’qolgan.

Men kompyuterni yoqib, u yerda qimmatli narsalarni topaman deb umid qilaman. Ammo mening izlanishim befoyda. Men bu yigitni ilhomsiz qoldirishim kerakligini tushunaman. Oxir - oqibat, mening vaqtini kutayotgan yangi qurbonligim bor.

Fikrlarimni bir joyga jamlab, uydan chiqib, tunda osmonga uchib ketaman, u yerda yulduzlar mening bitimlarimga guvoh bo’lib porlaydi. Shayton bilan o’yinim davom etmoqda va keyingi qadam yanada hayratlanarli bo’lishini allaqachon bilaman.

Ertasi kuni men yigitning o’limi haqidagi xabarni ko’rib, shahar ustidan uchib o’tdim. Gazeta sarlavhalari, ko’chadagi suhbatlar, ijtimoiy tarmoqlardagi shov-shuvli postlar - hammasi mening so’nggi qurbonim nomi bilan yoritilgan edi.

Lekin mening ishim hali tugallanmagan. Bitim tuzishga tayyor bo’lgan keyingi jonni qidirib uchib ketdim. Men omadli bo’ldim - uni bir necha soatdan keyin topdim.

Bu safar qurbonligim shuhrat va eʼtirofga intilayotgan yosh qoʻshiqchi boʻlib chiqdi. Uning ovozi hayratlanarli edi, lekin minglab iqtidorli ijrochilar orasida u unutildi. Men unga yaqinlashib, bitimni taklif qildim.

Yangi musiqiy hodisa shou-biznes olamiga kirib kelganida, men o’z ishimni yana bir bor ko’rdim. Uning ovozi millionlab kishilarning qalbiga kirib, ismi hammaning qulogʻiga tushdi.

Lekin men uchun bu mening o’yinimdagi navbatdagi qadam edi. Men shon-shuhrat va muvaffaqiyat vaʼdalari evaziga jonini berishga tayyor boʻlgan yangi nomzodlarni izlashni davom ettirdim. Har safar yangi bitim tuzganimda, mening kuchim va ta’sirim ortib bordi.

Koʻp asrlar davomida shunday davom etdi va men toʻxtamoqchi emasdim. Chunki men uchun bu shunchaki shayton bilan o’ynash edi.

Har bir yangi bitim bilan kuchim ortib borayotganini, shayton bilan o’yinim yanada murakkab va hayajonli bo’lib borayotganini his qilardim. Yangi sherigim so’z va va va’dalar bilan mahoratli o’yin oldidan yiqilib tushgan har bir lahzadan zavqlanardim.

Ammo vaqt oʻtib, shubha paydo boʻldi. G’alaba va g’alabalarim fonida men o’z o’yinim ortida qolgan vayronagarchilik izlarini seza boshladim. Vayron bo’lgan orzular, vayron bo’lgan hayotlar, buzilgan taqdirlar - bularning barchasi mening hokimiyatim uchun to’lanadigan narxni eslatdi.

Shunday boʻlsa - da, men bu shubhalarni eʼtiborsiz qoldirib, vijdonimni bostirdim. Har bir yangi bitim menga ko’proq mamnuniyat va kuch baxsh etdi. Men hokimiyat va boshqaruvga bo’lgan cheksiz chanqog’imda inson ruhini yutadigan yirtqichga aylandim.

Lekin hatto eng ayyor o’yinchi ham ba’zan nazorat qila olmaydigan narsalarga duch keladi. Va bir kuni, eng noqulay paytda, mening bitimlarimdan biri nazoratdan chiqib, halokat va azob-uqubatlarni ilgari ko’rilmagan darajada olib keldi.

Bu halokatli voqea meni o’ylashga majbur qildi. Shayton bilan o’yinim nazoratdan chiqib ketganini, azob-uqubatlarga sabab bo’lganimni angladim. Shu payt men juda kech bo’lishidan oldin bu cheksiz o’yinni to’xtatishim kerakligini angladim.

Shunday qilib, men o’z taqdirimni o’zgartirishga qaror qildim. Garchi bu qiyin tanlov boʻlsa - da, haqiqiy baxtni topib, qilgan xatolarimni tuzatishning yagona yoʻli ekanini bilardim.

Shunday qilib, shayton bilan oʻyinim tugadi va hayotimning yangi bosqichi - toʻlov va tiklanish bosqichi boshlandi.

Vaqt oʻtib, odamlarga yordam berish uchun bilim va tajribamdan foydalanishni oʻrgandim. Shayton bilan tuzgan bitimlarining oqibatlaridan aziyat chekayotganlarga yangi boshlanish umidini berish uchun murojaat qila boshladim. Endi mening maqsadim o’tmishdagi xatolarni tuzatish va muhtoj bo’lganlarga nur va shifo keltirish edi.

Boshqalarga yordam berayotib, hayotimning asl maʼnosini topdim. Yuragim ezgulik va rahmdillik bilan toʻldi, harakatlarim esa azob chekayotganlarga yengillik va umid baxsh etdi. Haqiqiy kuch hokimiyat va nazorat emas, balki yaxshilik qilish va dunyoni yaxshi tomonga o’zgartirish qobiliyatidadir.

Shunday qilib, boshqalarga yordam berish va zulmatga nur olib kelish maqsadida yoʻlimni davom ettiraman. Shayton bilan o’yinim tugadi, lekin yangi sayohatim endigina boshlanadi. Men uning chaqiriqlarini ochiq yurak bilan qabul qilishga tayyorman va bu dunyoda yaxshilik qilishga qaror qilaman.

01.05.2024

---