Portalning narigi tomonida

Xuddi qichqiriq kabi, goblin qichqirig’i havoni teshib o’tib, portal plitasi ustida uchayotib oyog’imni qotib qo’ydi. Men hayron bo’lib o’girildim: bu kulgili jonzotni nima shunchalik hayajonga solishi mumkin? Chunki men uning xizmatiga murojaat qilmoqchi emasligimni aniq aytdim.

"Sen kimsan? Qanday ishlar seni Arkarus zindoniga olib keldi?" dedi - deb soʻradi goblin.

Bu voqea meni hayratda qoldirdi. Hatto Dumalararo goblin ham meni tanimadi?

«Men yovuz Arkarusning shaxsiy yordamchisiman», - deb javob berdim. «Meni to’xtatish uchun yovuz ruhlar bormi?»

"MEN?! Fosiqlarmi?" dedi - dedi goblin. «Hatto Fikrlararo soyalar ham meni taniydi!»

«Unda nima qilyapsan?» Men boshimni bir oz yon tomonga egdim. "Lekin, endi bu meni qiziqtirmaydi. Agar Arkarusning yovuzligi sen bilan hamkorlik qilmasa, men ham qilmayman"

Men yana portalga murojaat qildim, lekin goblinning ovozi meni toʻxtatdi.

«Tosh Sekira urugʻidan boʻlgan gnomlar hududiga borasizmi?»

«Nima?» Men yana portalda toʻxtadim.

"Senga ishchanlik taklifim bor. Meni tingla, shunda rad qila olmaysan"

«Nima shunchalik ishonarli?»

«Qoʻriqchilar xoʻjayiningga xizmat qilishlarini xohlaysanmi?»

«Xohlayman», - deb bahslashmadim.

«Oʻshanda meni diqqat bilan tingla va esla.»

Tosh yoʻllar chorrahasida,

To’rtinchi ko’prik shu ostonaga tushadi.

U oson emas. U toshlarni yoyadir

Melxada qal’asining dahshati qaytadi.

«Qidiruv olindi: Melxad qal’asi», - deya boshimning ichida yangradi. Shunday ham. Tanlash imkoniyati yo’q. Va qo’shimcha ma’lumot yo’q. Xo’sh, men buni hal qilaman. Baribir oʻz ishim bilan boraman.

«Men hisobga olaman», - deb xayrlashdim va nihoyat portalga qadam tashladim.

Portal orqali oʻtayotganimda qorongʻu meni oʻrab oldi. Bu birinchi signal edi. Ikkinchisi - mening oldimda oddiy parda o’rniga porlayotgan yirtqich hayvonning ko’zlari. Qorong’u hukmdor.

Muz va kuch bilan toʻlgan koʻzlarim meni teshib yubordi. «Nega bu yerdasan?» - dedi bir ovoz.

Portal meni ikki qoya orasiga olib chiqdi. Hamma joyda tirikchilik izlari bor edi: karvonlarga mo "jizaviy arqondan yasalgan sariq panjara.

Yaqin atrofda kumush qalpoq kiygan bir figurani koʻrdim. «Bu yerda nima qilyapsan, sehrlangan botqoq shahzodasi?» - deb soʻradi u.

Uning savolidan hayratda qolmay: «Albatta, men oʻzimni namoyon etishning yoʻlini izlayman», - deb javob berdim. «Bu yerda nima unutdingiz?»

"Laʼnatlangan koʻprikni qidiryapman. Koʻp vaqtim yoʻq", - dedi u.

Quyosh botishiga nazar tashladim va maqsadlarimizga erishish uchun u bilan hamkorlik qilishimiz kerakligini angladim.

Kumush libosli kutilmagan yoʻldoshimizga nazar solib, yaqinlashishimiz tasodifiy emasligini angladim. Bu yerda ikkalamiz ham muhim ishlarga duch kelganmiz.

«La’nati ko’prik?» - deb soʻradim. «Qanday joy?»

U kun oxirini bashorat qilayotgan quyosh botishiga qarab, koʻzlarini osmonga koʻtardi.

«La’natlangan ko’prik ko’plab sirlarni ochishning kalitidir», deb javob berdi u sirli tarzda. «U dunyoni birlashtirgan va qadimgi sirlarni qamrab olgan joyga olib boradi.»

Bu ko’prik ortida qanday sirlar bo’lishi mumkinligi meni qiziqtirdi. Ehtimol, ular mening oʻtmishim va taqdirim haqidagi koʻplab savollarimga javob beradi.

«Bu ko’prikni qanday topa olamiz?» - deb soʻradim.

Nomsiz odam menga qaradi, qorong’ida ko’zlari porlayotgan edi.

«Biz yoʻldan oʻtishimiz kerak», - dedi u. «Bu xavfli yo’l, lekin bu Laʼnatlangan ko’prikka erishishning yagona yo’li.»

Men kelayotgan qiyinchiliklarga tayyor holda bosh irg’adim. Qorong’i hukmdor, La’natlangan ko’prik, sirli sirlar - bularning barchasi sirlilik va xavf muhitini yaratdi, lekin men Nomsiz bilan birgalikda barcha to’siqlarni engib o’tishimiz mumkinligini his qildim.

Yo’ldan o’tishni boshladik, har qadamimiz yangi sinovlar olib keldi. Yo’l xavfli edi, lekin maqsadimiz bor kuch-g’ayratimizga arzigulik ekaniga ishonib, oldinga siljishni davom ettirdik.

Shunday qilib, sirlar, xavf-xatarlar va kutilmagan kashfiyotlar bilan to’la sarguzashtimiz boshlandi. Biz birgalikda bularning barchasidan o’tib, nafaqat o’zimizning, balki o’zimiz yashagan dunyolarimizning ham taqdirini o’zgartira oladigan «La’natlangan ko’prik» ni topishimiz kerak edi.

Biz Tropeda yurganimizda, xavf - xatarlar har qadamda bizni kutayotgani ayon boʻldi. Qoyalar, dahshatli qorongʻu daralar, yashirin tuzoqlar va yirtqich hayvonlar - bularning barchasi biz duch kelgan sinovlarning ozgina qismini tashkil etdi.

Nomsiz kishi nafaqat mohir sayohatchi, balki dono ustoz boʻlib chiqdi. U men bilan dunyo haqidagi bilimlari bilan oʻrtoqlashdi, sayohatimizning tarixi, afsonalari va sirlari haqida gapirdi. Men uning soʻzlarini oʻzlashtirib, atrofimizdagi narsalarni tushunishga harakat qilardim.

Barcha qiyinchiliklarga qaramay, oʻtgan har bir kilometrda hamkorligimiz mustahkamlandi. Biz qiyin paytlarda bir-birimizni qo’llab-quvvatladik, o’z fikrlarimiz va qo’rquvlarimiz bilan o’rtoqlashdik va umumiy maqsad - La’natlangan ko’prikni topish va uning sirlarini ochish uchun kuch topdik.

Vaqti - vaqti bilan boshqa sayohatchilarga duch keldik. Baʼzilar doʻstona munosabatda boʻlib, bizga yordam berishga tayyor boʻlishsa - da, boshqalari niyatlarini xayrixohlik niqobi ortida yashirishardi. Har bir uchrashuvga ehtiyotkorlik bilan yondashdik.

Ammo barcha to’siqlarga qaramay, biz oldinga siljishni davom ettirdik, qalblarimizda umid va ishonch bor edi, bizning izlanishimiz bizni Laʼnatlangan ko’prikka olib boradi va biz izlayotgan javoblarga.

Nihoyat, uzoq kunlar va tunlar davomida charchagan sayohatdan soʻng, Nomsizning soʻzlariga koʻra, Laʼnatlangan koʻprik joylashgan joyga yetib keldik. Oldimizda Tropni kesib oʻtgan chuqur yoriq bor edi. Uning tubi qorongʻu va zulmatga botgan, uning narigi tomonida esa xuddi tushlar va soyalardan toʻqilgandek, gʻaroyib, buzilgan koʻprik bor edi.

Biz bu yoriq yoqasida turib, irodamiz va qat’iyatimizni sinab ko’rdik, chunki maqsadlarimizga erishish uchun bu ko’prikdan o’tishimiz kerak edi. Fikrlarim hayajon va xavotirga to’la edi, lekin men bu bosqichda to’xtay olmasligimni bilardim. Biz Nomsiz bilan birga eng qiyin sinovga duch kelayotganimizni bilib, yoriqqa chuqur qaradik.

Biz iroda va qat’iyatni to’pladik, qo’l-qo’l berib, qo’rquv va noaniqlikni yengib, oldinga qadam tashladik. Laʼnatlangan koʻprikdagi birinchi qadam tubsizlikning sovuq suvlariga botish kabi edi, lekin biz qoʻrquvning bizni egallashiga yoʻl qoʻymadik.

Har qadamda ko’prik bizni quchog’iga olgandek kengayib, ruhim bu joy bilan alohida bog’liqlik tuyg’usi bilan to’ldirildi. Qorong’u hukmdor, La’natlangan ko’prik, o’ylar orasidagi sirlar - ularning barchasi mening fikrlarim va ruhiy holatimga ta’sir qilib, mening bir qismimga aylandi.

Nihoyat, koʻprikning narigi tomoniga yetib bordik. Biz u yerda turib, oʻzimizni katta narsaning bir qismi sifatida his qildik, bizni kutayotgan barcha qiyinchilik va sinovlarni qabul qilishga tayyor edik.

Shunday qilib, xavf-xatar va sarguzashtlarga toʻla, shuningdek, doʻstlik va hamkorlikka boʻlgan umid va eʼtiqodga toʻla sayohatimiz yakunlandi. Biz jahannam tarixining bir qismiga aylandik va bizning taqdirimiz Laʼnatlangan koʻprik ortidagi sir va sirlar bilan chambarchas bogʻliq edi.

Laʼnatlangan koʻprikning narigi tomonida turganimizda, havo sehr va kelajakdagi kashfiyotlar bilan toʻlganini his qilardik. Vaqt sekinlashgandek tuyuldi.

«Maqsadga erishdik», - deb pichirladi Ismsiz, uning ovozi ishonchli, ammo samimiy yangradi.

Bunga javoban bosh irg’ab, birgalikda erishganimizdan mamnunlik va g’urur his qildim. Shu paytgacha erishish uchun barcha qiyinchilik va xavf-xatarlarni birgalikda yengib oʻtdik, endi esa yangi imkoniyatlar va ufqlar ochildi.

Shu bilan birga, sarguzashtimiz endigina boshlanayotganini angladim. «La’natlangan ko’prik» sirlari va sirlari faqat katta jumboqning bir qismi edi va biz ularni birin-ketin ochishimiz kerak edi.

«Keyingi nima?» - deb soʻradim.

U bizni kutayotgan narsalarni kutayotgandek, sirli jilmayib qoʻydi.

U: «Biz bundan keyin ham yuramiz», - deb javob berdi. "Bizning yo’llarimiz taqdir bilan bog’langan va bizni nima kutayotganini bilmaymiz. Ammo biz duch kelayotgan barcha qiyinchilik va sinovlarni qabul qilishga tayyor turibmiz"

Ichimda sarguzasht va tadqiqot olovi yonayotganini his qilib, bosh irg’adim. Biz yangi xavf-xatarlarga, sirlarni ochishga va yangi ufqlarni ochishga tayyor edik. Bizning sarguzashtimiz endigina boshlangan va biz bunga tayyor edik.

Biz birgalikda yangi sarguzasht va kashfiyotlar sari, kashfiyot qilinmagan yerlarga qadam tashladik. Sayohatimiz davom etdi va Nomsiz va men kelajakka qaradik.

01.05.2024

---