Ёфтан

Интергирл (1989)

Филм дар солҳои 1960 дар вилояти Шӯравӣ сурат мегирад. Қаҳрамони асосӣ Маша Павлова ҳамроҳи волидонаш ба шаҳри нав ҳаракат мекунад ва дар он ҷо худро дар дастаи номуваффақ - дар мактаб-интернат барои наврасони душвор мебинад. Маша, нерӯманд ва нотарс, бо хислати исёнкоронаи худ зуд диққати дигаронро ҷалб мекунад.

Дар мактаби нав Маша бо Владимир, як бача, ки ба стандартҳо ва қоидаҳои маъмулан қабулшуда ҷавобгӯ нест, мулоқот мекунад. Дар байни онҳо эҳсоси нарм пайдо мешавад, аммо муносибати онҳо бо монеаҳои дигарон, ки дар ҷаҳони ғояҳои консервативӣ дар бораи ахлоқ ва рафтор зиндагӣ мекунанд, дучор меояд.

Дар ҳоле ки Маша ва Владимир барои озодӣ ва худнамоӣ талош мекунанд, онҳо бо муқовимати ҷомеа ва мақомот рӯ ба рӯ мешаванд. Бо вуҷуди ин, онҳо қарор медиҳанд, ки барои ҳуқуқи худ ба хушбахтӣ ва муҳаббат мубориза баранд, сарфи назар аз ҳама мушкилот ва монеаҳое, ки дар роҳи онҳо истодаанд.

"Интергирл" достонест дар бораи дарёфти худ ва ҷойгоҳи худ дар ҷаҳон, дар бораи мубориза барои озодӣ ва худшиносӣ дар шароите, ки ҷомеа мехоҳад фардият ва саркаширо пахш кунад.

Ҳарфҳо:

1. Маша Павлова: Қаҳрамони асосии филм, духтари ҷасур ва саркаш, ки барои озодӣ ва худшиносӣ талош мекунад.

2. Владимир: Як бача аз як мактаб-интернати душвор, ки ба Маша ошиқ мешавад ва барои ҳуқуқи худ ба хушбахтӣ ва озодӣ мубориза мебарад.

3. Светлана Александровна: Мудири мактаб-интернат кӯшиш мекунад, ки шахсият ва ошӯбгаронро дар байни наврасон пахш кунад.

Мавзӯъҳо:

- Муҳаббати наврасон: Омӯзиши муносибатҳои мураккаб ва пешгӯинашаванда байни наврасон дар ҷомеаи шӯравӣ.

- Мубориза барои озодӣ: Нишон додани роҳи душвори баён ва истиқлолият дар назди маҳдудиятҳои шадиди иҷтимоӣ.

- Муқовимат ба қолабҳои иҷтимоӣ: Баррасии мавзӯи исён ва итоат накардан дар шароити конформизм ва таҳаммулнопазирии иҷтимоӣ.

Директор:

Петр Тодоровский филмеро офарид, ки намояндаи намоёни кинематографияи шӯравӣ шуд, ки боиси баҳсу мунозираҳои зиёд дар бораи озодӣ ва ахлоқ гардид.

Хулоса:

"Интергирл" (1989) як ҳикояи пуртаъсир ва ҳаракаткунанда дар бораи муҳаббат ва мубориза барои озодӣ дар ҷомеаи сотсиалистӣ мебошад. Амиқии эҳсосотӣ ва аҳамияти он онро яке аз филмҳои муҳимтарин дар бораи ҳаёти наврасон дар Иттиҳоди Шӯравӣ мегардонад ва дар дили наслҳои зиёди тамошобинон аломати фаромӯшнашаванда мегузорад.

Муҳтарам истифодабарандагон, мо ба таваҷҷӯҳи шумо ба мундариҷаи сомонаамон арҷ мегузорем. Лутфан таваҷҷӯҳ намоед, ки мундариҷаи видеоӣ дар айни ҳол бе иҷозати ҳуқуқдор барои боргирӣ дастрас нест. Аммо барои осонии шумо китобҳои рақамӣ ва аудио дастрасанд, ки метавонед онҳоро боргирӣ кунед ва лаззат баред.