Шарҳи китобҳо барои кӯдакон

Баррасии китобҳо барои кӯдакон ба волидон ва омӯзгорон дар пайгирии ҷаҳони васеи адабиёти кӯдакон кӯмак мекунад. Дар ниҳоят, китобҳо барои кӯдакон, томактабӣ ва наврасон на танҳо дар шакл, балки дар вазифаҳое, ки онҳо иҷро мекунанд, фарқ мекунанд.

Барои хурдсолон мувофиқ аст:

• Китобҳои картон бо тасвирҳои калон ва сарлавҳаҳои оддӣ;
• китобҳои бозича бо тирезаҳо, садоҳо ва унсурҳои дастӣ.

Барои кӯдакони синни томактабӣ муфид аст:

• афсонаҳо ва шеърҳое, ки сухан ва хаёлотро инкишоф медиҳанд;
• китобҳо бо стикерҳо ва вазифаҳое, ки хонишро ба бозӣ табдил медиҳанд.

Барои донишҷӯёни ҷавон ҷолиб:

• афсонаҳо ва афсонаҳои саёҳат ва дӯстӣ;
• китобҳои таълимӣ дар бораи табиат, ҳайвонот, илм ва таърих.

Барои наврасон беҳтарин мувофиқ:

• ҳикояҳои муосир дар бораи калон шудан, муҳаббати аввал, дӯстӣ, ёфтани худ;
• афсона ва саёҳат, ки хаёлотро ба худ ҷалб ва инкишоф медиҳад.

Баррасии китобҳои кӯдакон нишон медиҳад, ки адабиёт барои кӯдакон якбора якчанд вазифаҳоро иҷро мекунад: он фароғат, таълим медиҳад, ба ташаккули арзишҳо мусоидат мекунад ва шавқу рағбатро ба дониш бедор мекунад.

Ҳамин тариқ, китобҳои дуруст интихобшуда барои кӯдак на танҳо манбаи лаззат, балки воситаи муҳими рушд мегарданд.

Шумо мехоҳед, ки ман рӯйхати муфассали беҳтарин китобҳои муосирро барои кӯдакон аз рӯи синну сол тартиб диҳам?

Ёфтан: Шарҳи китобҳо барои кӯдакон