Απροσδόκητοι γείτονες

Μετά από ένα πλούσιο γεύμα στο Mineralsk, η Nastya και η Katya πήγαν μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Σύντομα ήταν σε μια ομάδα συμμαθητών τους, και η Νάστια, θέλοντας να πλησιάσει τον αρχηγό, τράβηξε το χέρι της φίλης της, προσπαθώντας να σπάσει το πλήθος. Αλλά η προσπάθεια της Κάτια να κάνει μια συζήτηση μαζί του ήταν ανεπιτυχής, και κρύφτηκε πίσω από την πλάτη της Νάστια.

Ο επικεφαλής τους πρόσεξε και γύρισε, κάνοντας τη Νάστια να νιώθει άβολα, και η Κάτια, προσποιούμενη ότι η Νάστια είπε κάτι αστείο, γέλασε δυνατά. Προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία της, η Νάστια συνειδητοποίησε ότι έκανε ό, τι μπορούσε για να μην σκεφτεί τον δάσκαλό της, ο οποίος φαινόταν να την ενδιαφέρει. Εκείνη τη στιγμή, η Ksyusha Korenko επέστησε την προσοχή τους, κάνοντας την Katya να φαίνεται απελπισμένη.

Μετά από μια βόλτα στο μουσείο, η Νάστια σκέφτηκε πώς θα μπορούσε να μπει στα δίκτυα της δασκάλας της. Βγήκε από τη σκέψη από τον ήχο του γέλιου πίσω από την πλάτη της και συνειδητοποίησε ότι στεκόταν κοντά στο περίπτερο για μεγάλο χρονικό διάστημα σχετικά με τα οφέλη της υγείας των μεταλλικών πηγών. Η Νάστια κοίταξε τριγύρω αναζητώντας την τάξη της και εξεπλάγη που είχαν ήδη φύγει.

Πήγαν για δείπνο μαζί, και η Νάστια ανυπομονούσε να συναντήσει τη δασκάλα της. Αλλά δεν ήταν εκεί και πάλι. Στο ξενοδοχείο Mineral Plaza, χωρίστηκαν σε διαφορετικά δωμάτια, και η Νάστια έπρεπε να μάθει με ποιον θα ζούσε. Αδυνατώντας να βρει το όνομά της στη συνάντηση, επικοινώνησε με το προσωπικό και έμαθε τον αριθμό του δωματίου της.

Ωστόσο, όταν η Νάστια ήρθε στο δωμάτιό της, βρήκε τη δασκάλα της εκεί, η οποία αποδείχθηκε γυμνή, τυλιγμένη σε μια πετσέτα. Αντί για μια μακρά εξήγηση, ο δάσκαλος την χαιρέτισε με αυτοπεποίθηση.

Μια απροσδόκητη συνάντηση με έναν δάσκαλο σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου έκανε τη Νάστια να παγώσει σε κατάσταση σοκ. Ένιωσε το χρώμα κυλήσει πάνω μάγουλα της σαν τεράστια κόκκινα σημεία, και προσπάθησε να τραβήξει τον εαυτό της μαζί έτσι ώστε να μην προδώσει ντροπή της.

Η δασκάλα, όπως φαίνεται, δεν περίμενε να έρθει καθόλου και συνέχισε να μιλάει ήρεμα, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ασυνήθιστο. Η Νάστια δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από την πετσέτα του, η οποία φαινόταν όλο και λιγότερο ένα αξιόπιστο εμπόδιο μεταξύ τους.

Οι λέξεις δεν ήρθαν στο μυαλό της Nastya, και στάθηκε σιωπηλά στο κατώφλι, αισθάνονται κάθε δευτερόλεπτο προσθήκη στην αμηχανία της. Ο δάσκαλος την πλησίασε, λέγοντας τη φράση ότι «το χτύπημα, προφανώς, δεν είναι πλέον της μόδας», και ο Νάστια είχε την ιδέα ότι ίσως είχε κανονίσει ειδικά αυτή την κατάσταση.

Η Νάστια είχε εκατοντάδες ερωτήσεις στο κεφάλι της, αλλά δεν μπορούσε να διατυπώσει καμία από αυτές. Ένιωθε ότι η στιγμή θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα, και ταυτόχρονα είχε ανάμεικτα συναισθήματα φόβου και ενθουσιασμού. Μια λάμψη έλαμπε στα μάτια του δασκάλου, σαν να καταλάβαινε την εσωτερική της σύγκρουση, και αυτό αύξησε μόνο την αμηχανία της.

Εκείνη τη στιγμή, η Νάστια αποφάσισε ότι έπρεπε να δράσει, άφησε την αναπνοή της, προσπαθώντας να βρει τη δύναμη να ξεπεράσει το σφίξιμο και έκανε ένα βήμα μπροστά. Η καρδιά της χτυπούσε γρηγορότερα από ποτέ, αλλά ήξερε ότι δεν ήταν ώρα για φόβο.

Με την αυτοπεποίθηση ότι δεν περίμενε από τον εαυτό της, η Νάστια κοίταξε ψηλά και συνάντησε το βλέμμα του δασκάλου. Χαμογέλασε και το χαμόγελό του ως απάντηση ήταν το θερμότερο και πιο γνήσιο που είχε δει ποτέ. Εκείνη τη στιγμή, η Νάστια ένιωθε ότι όλα όσα συνέβησαν ήταν μοίρα, και ήταν έτοιμη να τα δεχτεί.

Η ντροπή άρχισε να διαλύεται, αφήνοντας χώρο για κάτι νέο και άγνωστο. Η Nastya συνειδητοποίησε ότι αυτή η τυχαία στιγμή θα μπορούσε να είναι η αρχή κάτι περισσότερο από μια απλή συνάντηση σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.

Η ξαφνική οικειότητα μεταξύ της Νάστια και του δασκάλου της στο δωμάτιο του ξενοδοχείου δημιούργησε μια ατμόσφαιρα έντασης και αγωνίας. Ο Νάστια έπρεπε να αντιμετωπίσει μια εσωτερική σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας να φύγει και της δίψας για να μείνει και να μιλήσει.

Ο δάσκαλος, αν και διατήρησε μια εξωτερική ηρεμία, δεν μπορούσε να κρύψει την καταπιεσμένη έκφραση στο πρόσωπό του. Υπήρχε μια μυστηριώδης λάμψη στα μάτια του, σαν να διάβαζε το μυαλό της.

Η Νάστια κατάλαβε ότι έπρεπε να πάρει μια απόφαση, και γρήγορα. Κατέστρεψε τον πανικό εστιάζοντας στην αναπνοή, προσπαθώντας να βρει το θάρρος μέσα της να σπάσει αυτή τη γελοία σιωπή. Ξαφνικά, οι λέξεις ξέσπασαν από αυτήν:

"Γεια σας, δάσκαλος... Είμαι... Δεν περίμενα ότι... τι θα σας βρω εδώ"..

Η φωνή της ακουγόταν τρέμοντας, αλλά ήταν περήφανη για τον εαυτό της που τελικά ήταν σε θέση να πω κάτι. Σε απάντηση, ο δάσκαλος χαμογέλασε, τα μάτια του ακόμα, σαν να διεισδύει στα ίδια τα βάθη της ψυχής της.

«Και δεν περίμενα να σας συναντήσω εδώ, Nastya», είπε απαλά, η φωνή του ακούγεται κάπως θερμότερη από ό, τι συνήθως.

Φάνηκε να ωθήσει Nastya στο επόμενο βήμα...

01.05.2024

---