Ο σκιώδης άνθρωπος

Στο αμυδρό φως του ξεχασμένου διαμερίσματος, οι φωνές αναμειγνύονται - αρσενικό και θηλυκό, τρυπώντας, σαν προάγγελος του αναπόφευκτου. Ένας άνδρας γεμάτος αμφιβολίες συναντήθηκε με μια γυναίκα της οποίας τα λόγια ακούγονταν επίμονα, σαν να προμηνύονταν προβλήματα. Διαφώνησαν για τη μοίρα της Ντάσα, η οποία ήταν στα χέρια τους. Τα σχέδια και οι φόβοι άλλων ανθρώπων γέμισαν το δωμάτιο, και ο αέρας ήταν κορεσμένος από ένταση.

Η Ντάσα ξυπνάει σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει από τότε που ήταν τελευταία εδώ. Την πιάνει ο φόβος και η αδυναμία, δεμένη, μόνη και χωρίς ελπίδα. Ο πόνος και η λαχτάρα γεμίζουν τις σκέψεις της, αλλά ακόμα και σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, βρίσκει τη δύναμη να κρατήσει το μυαλό της καθαρό.

Όταν η πόρτα ανοίγει αθόρυβα και κλείνει, συναντά το Death - ένα άγνωστο ον που ήρθε σε αυτήν για να φέρει παρηγοριά. Στη σύντομη συζήτησή τους, η ελπίδα και η αφοσίωσή τους γλίστρησαν μέσα, αναμιγνύονται με φόβο και αμφιβολία. Ο θάνατος υπόσχεται ότι ο πόνος θα είναι βραχύβιος και υποστηρίζει την Ντάσα στις στιγμές απελπισίας της.

Με την πάροδο του χρόνου, οι φωνές έξω γίνονται πιο δυνατές και το άγχος καταλαμβάνει το δωμάτιο. Η Ντάσα συνειδητοποιεί ότι την ψάχνουν, ότι οι σκιές του παρελθόντος την στοιχειώνουν και αποτελούν απειλή. Εν μέσω της γενικής αναταραχής, γνωρίζει ότι η μοίρα της είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με αυτές τις μυστηριώδεις δυνάμεις, και πρέπει να βρει απαντήσεις προτού να είναι πολύ αργά.

Μετά από λίγο καιρό, η Ντάσα άκουσε τα βήματα που πλησίαζαν το καταφύγιό της. Η καρδιά της χτύπησε πιο σκληρά όταν η πόρτα άνοιξε ξανά και στη συνέχεια έκλεισε απότομα. Έσφιξε τα χέρια της σε γροθιές, προσπαθώντας να καταστρέψει τον ενθουσιασμό, και κοίταξε στο σκοτάδι, περιμένοντας για μια νέα εξέλιξη.

Το δωμάτιο έγινε πιο ήσυχο, και Dasha ξαφνικά αισθάνθηκε ότι κάποιος την πλησίαζε. Τα βήματα ήταν ήσυχα και αποφασιστικά. Αναστενάζει σιωπηλά καθώς προετοιμάζεται για ό, τι θα έρθει μετά.

Και ξαφνικά εμφανίστηκε μια ματιά μπροστά της, οικεία και ταυτόχρονα μυστηριώδης. Ήταν μια γυναίκα, φαινόταν αόριστα οικεία, αλλά Dasha δεν μπορούσε να θυμηθεί πού μπορεί να έχουν συναντηθεί πριν. Υπήρχε ένα παράξενο μείγμα έκπληξης και συμπόνιας στα μάτια της.

«Γεια σου, Ντάσα», ακούστηκε η φωνή της γυναίκας. Τα λόγια της ακούγονταν σαν ηχώ από το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα ήταν γεμάτα ζεστασιά και κατανόηση. Η Ντάσα δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από αυτή τη γυναίκα, σαν να περίμενε να έρθει.

«ποιος είσαι εσύ» "she στριμώχτηκε από τον εαυτό της.

Η γυναίκα χαμογέλασε, και το χαμόγελό της ήταν παράξενα οικείο. "Είμαι η παλιά σου φίλη, η Λίζα. Δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον εδώ και καιρό, σωστά Αλλά δεν ήρθα απλά εδώ. Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω"

Dasha τράβηξε ανάσα, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Η Λίζα ήταν σαν πιτσιλιές του παρελθόντος, αναδυόμενη από τα βάθη της μνήμης της. Θυμήθηκε τις περιπέτειές τους μαζί, το γέλιο και τη χαρά τους. Αλλά γιατί είναι εδώ Και γιατί τώρα

«Τι κάνεις εδώ» Η Ντάσα ρώτησε, η φωνή της τρέμει από ενθουσιασμό.

Η Λίζα κοίταξε κάτω, σαν να μάζευε τις σκέψεις της. "Είμαι εδώ για να σε προειδοποιήσω, Ντάσα. Είσαι σε κίνδυνο και πρέπει να είσαι προσεκτικός. Δεν είναι όλοι εδώ αυτό που φαίνονται"

Η Ντάσα σήκωσε τα φρύδια της σε σύγχυση. "για τι πράγμα λες Ποιος σε έστειλε"

Η Λίζα αναστενάζει, τα μάτια της εκφράζουν βαθύ άγχος. "Δεν μπορώ να σας πω τώρα, Dasha. Αλλά πρέπει να θυμάστε ένα πράγμα: δεν είναι όλοι όσοι φαίνεται να είναι εχθροί σας πραγματικά αυτοί. Και δεν είναι όλοι όσοι συστήνονται ως φίλοι σας στην πραγματικότητα φίλοι μαζί σας"

Η καρδιά του Ντάσα πάγωσε. Ένιωθε ότι κάποιο μυστήριο αποκαλύφθηκε γύρω της, μέρη των οποίων δεν μπορούσε καν να φανταστεί. Αλλά ένα πράγμα ήταν σαφές: θα αγωνιζόταν να επιβιώσει σε αυτόν τον λαβύρινθο προδοσίας και θανάσιμου κινδύνου.

Η Ντάσα μετά βίας συνειδητοποίησε τα λόγια της Λίζα. Ένιωθε ότι είχε ένα στοιχείο μπροστά της, αλλά η μορφή του ήταν ακόμα πολύ θολή για να καταλάβει τι το μυστήριο ήταν και πώς να το λύσει.

"Λίζα, δεν καταλαβαίνω... Τι συμβαίνει Γιατί είμαι εδώ Και γιατί είναι τόσο περίπλοκο" "Dasha προσπάθησε να συγκεντρώσει τις σκέψεις της, αλλά φαινόταν ασαφής, σαν να κολυμπούσε σε μια ομίχλη.

Η Λίζα πήρε το χέρι της Ντάσα, το άγγιγμά της ζεστό και παρηγορητικό. "Ξέρω ότι είναι δύσκολο να καταλάβω, Dasha. Αλλά πρέπει να κρατηθείς. Δεν είσαι μόνος, έχεις αυτούς που είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, που πιστεύουν σε σένα"

Η Ντάσα κοίταξε στα μάτια της Λίζα και ξαφνικά ένιωσε κάτι να ξεκαθαρίζει στο μυαλό της. Τα λόγια της Λίζα ακούγονταν σαν προειδοποίηση, σαν έκκληση για δράση. Κατάλαβε ότι θα έπρεπε να δράσει γρήγορα για να επιβιώσει σε αυτόν τον επικίνδυνο κόσμο.

«Ευχαριστώ, Λίζα», ψιθύρισε η Ντάσα, νιώθοντας ένα ξαφνικό κύμα αποφασιστικότητας. "Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί, αλλά είμαι πρόκειται να αγωνίζονται. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω"

Η Λίζα χαμογέλασε, τα μάτια της λάμπουν από υπερηφάνεια. "Συνέχισε, Ντάσα. Είστε δυνατοί και μπορείτε να ξεπεράσετε όλες τις δυσκολίες. Απλά θυμηθείτε: πιστέψτε στον εαυτό σας και μην φοβάστε να προχωρήσετε"

Από αυτά τα λόγια, η Λίζα εξαφανίστηκε, σαν να διαλύθηκε στον αέρα, αφήνοντας τη Ντάσα με τις σκέψεις και τις αποφάσεις της. Ένιωθε ότι τώρα είχε το κλειδί για το πεπρωμένο της στα χέρια της και ήταν έτοιμη να το χρησιμοποιήσει για να ανοίξει την πόρτα σε μια νέα ζωή.

Η Ντάσα έκλεισε τα μάτια της, εστιάζοντας στις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Ήξερε ότι υπήρχαν πολλές δυσκολίες και δίκες πριν από αυτήν, αλλά δεν είχε καμία αμφιβολία για την ικανότητά της να τις ξεπεράσει. Υπήρχε μια ισχυρή υπόσχεση στην καρδιά της: θα αγωνιζόταν μέχρι τέλους για να βρει τη θέση της σε αυτόν τον κόσμο, όπου οι σκιές του παρελθόντος θα μπορούσαν να αποδειχθούν το κλειδί για το μέλλον της.

01.05.2024

---