Παιχνίδι μοίρας

Μια ασυνήθιστη αναβίωση βασίλευε στο τμήμα γυναικών της ψυχιατρικής κλινικής. Ασθενείς, όπως οπαδοί του αθλητισμού, συνωστίστηκαν στα παράθυρα, φωνάζοντας: "Κάτια, φίλε! Η Κάτια, ο άνθρωπος" Ρομά, που κατευθύνεται προς την Κάτια με το πρόσχημα, εξεπλάγη από αυτόν τον θόρυβο και έτρεξε έξω.

Στο δρόμο τον συνάντησαν ασθενείς που προέβλεπαν την άφιξη ενός άνδρα στα μαύρα πίσω από την Κάτια. Αυτή η στιγμή έκανε την Κάτια να σκεφτεί να βγει έξω. Βλέποντας το χαμόγελό της, ένας άντρας με κίτρινα μάτια χαμογέλασε επίσης, ενώ ο βίαιος θάνατος περπάτησε προς το μέρος της χωρίς χαμόγελο.

Η Κάτια ξεπέρασε την εσωτερική αντίσταση και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Περιμένοντάς την κοντά στην πύλη, ένας άντρας στα μαύρα έκανε τον λυκάνθρωπο να βιαστεί. Πλησιάζοντας την, η Κάτια συνέχισε να χαμογελάει, χωρίς να δίνει προσοχή στον πανικό των ασθενών έξω από τα παράθυρα.

Ο ασθενής του ανδρικού τμήματος, πολύ καιρό ερωτευμένος με την Κάτια, δεν μπορούσε να σταθεί στην άκρη. Αποφάσισε να παρέμβει όταν είδε ότι η Κάτια πήγαινε στον λυκάνθρωπο. Αποφασίζοντας να σπάσει το παράθυρο και να διακόψει τη συνάντησή τους, ανάγκασε τον λυκάνθρωπο να φύγει, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει την Κάτια, που έφυγε με άλλον άντρα, χαμογελώντας.

Οι Ρομά, που έτρεξαν πάνω στη βεράντα, είδαν τον ασθενή να οδηγεί την Κάτια από το χέρι με μια περήφανη ματιά. Όλοι οι άλλοι χαρακτήρες έμειναν έκπληκτοι με αυτό που συνέβαινε. Τελικά, απροσδόκητες συναντήσεις και ασυνήθιστες αποφάσεις οδήγησαν σε απροσδόκητη εξέλιξη των γεγονότων, αφήνοντας πίσω πολλά ερωτήματα και μυστικά.

Αρκετές μέρες πέρασαν μετά από αυτή την μυστηριώδη συνάντηση σε μια ψυχιατρική κλινική, αλλά τα γεγονότα αυτής της ημέρας συνέχισαν να παραμένουν στη μνήμη όλων των συμμετεχόντων. Η Κάτια, αν και χαμογέλασε, ένιωσε ότι κάτι ακατανόητο είχε συμβεί, κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

Πλησίασε τις αδελφές στο τμήμα κάνοντας ερωτήσεις, αλλά κανείς δεν μπορούσε να της δώσει απαντήσεις. Ασθενείς που κάθονταν στους θαλάμους ψιθύριζαν και χαμογελούσαν μυστηριωδώς καθώς τους περνούσε η Κάτια. Ο Ρομά έδειχνε επίσης μπερδεμένος και ενοχλημένος, αλλά προσπάθησε να κρύψει τα συναισθήματά του.

Ο άνθρωπος με τα μαύρα που εμφανίστηκε εκείνη την ημέρα έγινε αντικείμενο συζήτησης μεταξύ του προσωπικού της κλινικής. Αλλά κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ή τι χρειαζόταν από την Κάτια. Κάποιοι τον θεωρούσαν απλώς τυχαίο περαστικό, άλλοι υποπτεύονταν κάποια κρυφά κίνητρα.

Ο λυκάνθρωπος που στοιχειώνει την Κάτια παρέμεινε μυστήριο για όλους. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί χρειαζόταν ένα κορίτσι, και τι στόχους είχε. Η εμφάνισή του και η εξαφάνισή του συνέβαλαν επίσης με το μερίδιό τους στο μυστήριο σε ό, τι συνέβαινε.

Παρ 'όλα αυτά, η ζωή στην κλινική συνεχίστηκε ως συνήθως. Οι ασθενείς έκαναν τις δουλειές τους, οι αδελφές έκαναν τα καθήκοντά τους, και η Κάτια προσπάθησε να επιστρέψει στη συνηθισμένη ρουτίνα, παρά τα περίεργα γεγονότα.

Ωστόσο, η σκιά του μυστηρίου συνέχισε να κρέμεται πάνω από όλους, υπενθυμίζοντας ότι μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Υπήρχε η αίσθηση ότι αυτό που συνέβαινε εκείνη την ημέρα ήταν μόνο η αρχή για κάτι πιο περίπλοκο και μυστηριώδες. Και μόνο ο χρόνος θα μπορούσε να αποκαλύψει όλους τους χάρτες και να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που παρέμειναν στον αέρα.

29.04.2024

---